Kaynayan Su Taşar İmanım

KAYNAYAN su taşar.

Bende sana taştım.

Kalbimin kalbinde kaynayan sevdan, közünden bir şey kaybetmedi.

Özünden bir şey eksilmedi.

Harlandıkça harlandı.

Sen arada bir bu közü karıştırdın.

Sönmesine fırsat vermedin, istemedin.

Küle döndürmedin közümü.

Kaynayan su taşar imanım.

Ve…

Ben de sana taştım.

…

DERTLER sökün etti.

Dört bir koldan hücuma geçtiler.

Biri bitse fasıla vermeden diğeri devreye girdi.

Hiç boşlamadılar.

Ama fena yanıldılar. Yaman tökezlediler.

Derdin içindeki dermanı bilemediler, dahi göremediler.

Onlar bastırdıkça derman daha fazla kendini aşikâr etti.

Açığa çıktı. Billurlaştı.

Kaynayan su taşar nazarım.

Ve…

Ben de sana taştım.

…

PEYMANELERE zehir doldurmayı yeğlediler.

Zehirlemeyi murat ettiler.

Ama nâmurat oldular.

Zehirler kimyasını değiştirdi.

Aşkın ılık şerbetine dönüştüler.

Ki, içilmesinden şifa umulur.

Aynen öyle oldu.

Kadehler aşkın şerbetine mekân oldular.

Sarhoş eden değil hakikate ayıltan bir maiye dönüştüler.

Kaynayan su taşar civanım.

Ve…

Ben de sana taştım.

…

MESAFELER koydular aramıza.

Duvarlar ördüler.

Tüm haberleşmelerimizi kestiler.

Ama yürek iletişimini unuttular.

Sessiz, sözsüz konuşmayı hoyratlar nereden bilsin.

Yâdında yâr olmayanlar yâr ile yâr olmayı nasıl bellesin.

Yâr için uçurumları yâr etmeyi nasıl kavrasın.

Yardan yâr için uçamayanlar yâre vuslatın sırrına nasıl ersin.

Sadece beden duyumlarına râm olanlar gönlün engin fezasında hava zerrelerinin coşkun coşkusunu nasıl kavrasın.

Bilemediler, hissedemediler.

Hapsettiklerini sanıp sanrılarına yaslandılar.

Kaynayan su taşar cananım.

Ve…

Ben de sana taştım.

…

SENSEDİĞİMİ bilemediler.

Yürek iletişimini kavrayamadılar.

Kaynayan suyun taşacağını hesap edemediler.

Bunun can suyuna dönüşebileceğini idrak edemediler.

Topyekûn yüklendiler.

Yüklendikçe yükümün artacağını varsaydılar.

Fena çuvalladılar.

Kaynayan su taşar gülüm.

Ve…

Ben sana taştım.